TOMASZÓW Dzień babci i dziadka w „jedyneczce”

Pani o siwych włosach, siedząca w okularach w fotelu i robiąca na drutach. Taki tradycyjny wizerunek Babci drzemie w naszej podświadomości.

W 1964 roku za sprawą tygodnika „Kobieta i Życie” powstał pomysł uczczenia babci. Ideę tą podchwycił i spopularyzował „Tygodnik Poznański” i już w rok później po raz pierwszy nieśmiało, właśnie w Poznaniu, zainaugurowano to święto. I choć stało się to zupełnie przypadkowo, jakby niechcący, to za sprawą Poznania ten uroczy dzień od 46 już lat świętujemy w całym kraju.

Jeśli chodzi o Dzień Dziadka jego obchody zaczęły się dopiero w latach 70. od konkursu Telewizji Polskiej na ustalenie daty takiego dnia w kalendarzu. Początkowo Dzień Dziadka miał być obchodzony 30 maja w dniu urodzin Mieczysława Fogga, ale taki termin nie przyjął i później zaczęto go obchodzić bezpośrednio po Dniu Babci. A samo święto do Polski zostało przeniesione prawdopodobnie z Ameryki w latach osiemdziesiątych XX wieku i stopniowo stawało się coraz popularniejsze.

21 i 22 stycznia to szczególne dni w roku, w których możemy wyrazić naszą wdzięczność za ich trud i oddanie oraz wszystko to, co od nich otrzymujemy – to Dzień Babci i Dzień Dziadka.
W styczniu tomaszowskiej „Jedyneczce” zostały zorganizowane uroczystości z okazji Dnia Babci i Dziadka, na które licznie przybyli zaproszone Babcie i Dziadkowie naszych przedszkolaków.
Dzieci przygotowały dla nich pod okiem nauczycielek przedstawienia pt. „Wnuczęta Was kochają”, podczas których recytowały wiersze, śpiewały piosenki i tańczyły. Dziadkowie ze wzruszeniem przypatrywali się występom swoich wnucząt, nagradzając ich gromkimi brawami, nie kryli wzruszenia podziwiając prezentacje swoich „skarbów”. 

Na koniec każdego występu wnuczęta wręczał swoim kochanym dziadkom przepiękne prezenty, które samodzielnie przygotowywali pod czujnym okiem swoich pań. Po części oficjalnej niecodzienni goście mogli wypić herbatę oraz skosztować słodkich ciast. To był naprawdę wyjątkowy dzień, pełen uśmiechu, radości i dumy. Szczęśliwe i rozpromienione twarze babć i dziadków ukazały nam, jak ważne są takie spotkania i wspólnie spędzone chwile z wnukami.

Katarzyna Ś.