TOMASZÓW „Nic o nas bez nas”

20 czerwca 2016r. w ramach projektu „Wdrażanie Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych – wspólna sprawa” odbyła się w Hotelu Victoria w Lublinie debata z licznym udziałem osób z niepełnosprawnością intelektualną, ich rodziców, opiekunów oraz środowisk pracujących na ich rzecz. Organizatorem debaty było Lubelskie Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych w Lublinie. Nasze Stowarzyszenie reprezentowali: pani Stanisława Raczkiewicz – v-ce Przewodnicząca Zarządu Koła, self – adwokaci: p. Ewa Dzida – uczestniczka Warsztatu Terapii Zajęciowej PSOUU Koło w Tomaszowie Lub., p. Krzysztof Wiśniewski – pracownik Zakładu Aktywności zawodowej PSOUU Koło w Tomaszowie Lubelskim oraz p. Joanna Mucha – trener self – adwokatów.
Celem debaty było uzyskanie zarówno od osób z niepełnosprawnością intelektualna, jak i ich opiekunów informacji dotyczących problemów, z jakimi spotykają się w życiu codziennym w zakresie edukacji, korzystania z kultury i sportu, po prostu funkcjonowania w środowisku i korzystania z praw człowieka i obywatela. Uczestnicy debaty – głównie osoby z niepełnosprawnością intelektualną zgłaszali swoje potrzeby i oczekiwania. Dzielili się również doświadczeniami, które stały się udziałem ich życia w okresie edukacji. Z nielicznymi wyjątkami edukacja w szkole masowej była przez nich oceniona jako pasmo udręk, przeciwności, z którymi nie mogli sobie poradzić, braku osiągnięć i przyczyną licznych kompleksów, głównie poczucia mniejszej wartości i poczucia winy. Absolwenci szkół specjalnych – aktualnie osoby w wieku średnim informowali, że po zakończonej nauce nikt poza rodziną nie zapewnił im żadnego wsparcia ani szansy na aktywność. Jednocześnie osoby dorosłe, które miały szczęście dostać się do placówek prowadzonych przez stowarzyszenia (Warsztaty Terapii Zajęciowej, Ośrodki Wsparcia, Środowiskowe Domy Samopomocy, Zakłady Aktywności Zawodowej) twierdzą, że cieszą się dobrą jakością życia i odnoszą satysfakcję z kontaktów z ludźmi i z własnych osiągnięć w ramach warunków, jakie w tym celu tworzą organizacje pozarządowe. Absolwenci Ośrodków – Rehabilitacyjno – Edukacyjno – Wychowawczych (OREW- ów – niepublicznych placówek oświatowych prowadzonych przez Koła terenowe PSOUU) wyrazili również swoje zdanie z realizacji obowiązku szkolnego i obowiązku nauki w tych placówkach. Z ich wypowiedzi wynikało, że zachowali podczas okresu edukacji kontakt z domem rodzinnym (korzystali z transportu oraz uczestniczyli w licznych działaniach w środowisku o charakterze integracyjnym) – było to dla nich bardzo ważnym atutem.
Sami zainteresowani zgłaszali również propozycje, w jaki sposób istniejącym problemom zaradzić, aby osoby z niepełnosprawnością mogły żyć, realizując się zgodnie ze swoimi oczekiwaniami w poszanowaniu ich godności i prawa do wyborów życiowych i aby Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych ONZ stała się „żywym prawem”. Z ich wypowiedzi jednoznacznie wynikało, że zarówno rówieśnicy, jak i nauczyciele byli przyczyną tych negatywnych przeżyć w szkole. Koledzy dokuczali, poniżali, a nauczyciele nie otoczyli ich troską, empatią i należytym wsparciem.
Osoby, które kontynuowały naukę w ramach szkolnictwa specjalnego, bądź od początku edukacji uczęszczały do szkół lub placówek specjalnych, wyrażały swoje zadowolenie z przebiegu nauki. Wszystkie ich wypowiedzi wskazywały na to, że podczas nauki odnosiły sukcesy, miały przyjaciół wśród kolegów i dobre wsparcie życzliwych nauczycieli. Szkoła tworzyła warunki do tego, aby atmosfera była dobra, a uczniowie mogli odnosić sukcesy. Najmocniej wybrzmiewała informacja, że w szkole mieli dobre kontakty z rówieśnikami.
mat. PSOUU w TL