TOMASZÓW Kubiszyn mistrzem świata

W Mistrzostwach Świata (Kicboxing Full Contact – kat wag. 86kg) organizowanych w dniach 21-29 listopada 2015 roku w Dublinie str. Mateusz Kubiszyn zdobył tytuł mistrza świata.
Sport w moim życiu towarzyszył mi od najmłodszych lat a zaszczepił go we mnie mój ojciec – mówi sportowiec.
Jako 6-latek rozpocząłem przygodę ze sportami walki trenując karate tradycyjne. Po ośmiu latach  zmieniłem dyscyplinę na kickboxing, który pojawił się w moim mieście na krótko i mimowolnie przerwałem treningi. Wznowiłem je wyjeżdżając na studia i od 2010 roku trenuję już nieprzerwanie, obecnie w Klubie Sportów Walki ”Sokół” Jarosław pod okiem trenera Jacka Bronowskiego.
W 2013 roku rozpocząłem starty w zawodach sportowych w różnych formułach kickboxingu by zdobyć tytuł Mistrza Polski Full Contact seniorów.
Następstwem było wcielenie mnie do Kadry Narodowej Kickboxingu Full Contact przez trenera Radosława Laskowskiego. Doskonalenie umiejętności pod okiem specjalistów na zgrupowaniach kadry i stosowanie się do zaleceń szybko przyniosły efekty w postaci triumfów podczas imprez w kraju i tych międzynarodowych.
Największe sportowe marzenie spełniło się podczas Mistrzostw Świata Kickboxingu Full Contact, gdzie po stoczonych czterech ciężkich pojedynkach wywalczyłem tytuł mistrza świata w kategorii wagowej -86kg.”
Najważniejsze osiągnięcia (KICKBOXING FULL CONTACT – kat. wag -86kg)
1. Mistrzostwa Polski – I miejsce – Kurzętnik 26 – 27. 10. 2013r.
2. 8 Star Tournament – I miejsce – Oslo (Norwegia) 2 – 3. 05. 2014r.
3. Puchar Świata – I miejsce – Szeged (Węgry) 15 – 18. 05. 2014r.
4. Puchar Świata „ Bestfighter” – I miejsce – Lignano Sabbiadoro (Włochy) 6-8. 06. 2014r.
5. Puchar Świata „Irish Open” –  III miejsce – Dublin (Irlandia) 6-8.03.2015r.
6. Mistrzostwa Polski – I miejsce – Luboń – 10-12.04.2015r.
7. Puchar Świata „ Bestfighter” – II miejsce – Rimini (Włochy) 5-7. 06. 2015r.
8. Mistrzostwa Polski Służb Mundurowych – I miejsce – Rzeszów 19-21.06.2015r.
9. Puchar Europy „Scandinavian Open” – I miejsce – Oslo (Norwegia) 2-3.10.2015r.
10. Mistrzostwa Świata WAKO – I miejsce – Dublin (Irlandia) 21-29.11.2015r.
Organizacja WAKO – World Association of Kickboxing Organizations
Kickboxing to sport walki, który charakteryzuje się dynamiką, skutecznością oraz nowoczesnym podejściem do metodyki szkolenia. Został opracowany na podstawie wielu różnych stylów walki, z których wybrano elementy najbardziej praktyczne. Czerpiąc z tradycji muay thai, karate, taekwondo i boksu opracowano skuteczny system do walki w tzw. stójce.
Historia
Spór o genezę kickboxingu toczy się od dawna. Większość osób zajmująca się sztukami walki uważa, iż sport ten wywodzi się z muay thai (boksu tajskiego). Istnieje również dość spora grupa, która za protoplastą kickboxingu nazywa karate.
W latach 60. XX w. zapanowała moda na karate, którą postanowili wykorzystać Amerykanie. Mike Anderson, były karateka, sfrustrowany brakiem możliwości atakowania z pełną siłą na zawodach karate postanowił stworzyć nowy sport walki. Połączył uderzane sporty walki Azji z boksem.
Full contact karate (jak początkowo nazywano kickboxing) zyskało ogromną popularność.
W lutym 1968 roku zorganizowano pierwsze zawody, a następnie powołano Proffesional Karate Association (PKA). W 1974 roku odbyły się pierwsze mistrzostwa świata w kickboxingu.
W 1975 roku Georg Brukner wykreował pierwszą Europejską Amatorską Organizację, World All Style Karate (WAKO).  W niedługim czasie organizacja ta  stała się silnym rywalem istniejącego za oceanem PKA.
Równolegle do kickboxingu amerykańskiego rozwinął się kickboxing japoński. Jego twórcą był Osamu Noguchi. Zainspirowany podróżą do Tajlandii, chciał zaszczepić boks tajski w swojej ojczyźnie. Sprowadził trzech tajskich bokserów, aby walczyli przeciwko trzem karatekom ze szkoły Oyamy (Kyokushin). Japończycy wygrali 2 z 3 walk. Wraz z tym wydarzeniem Noguchi i Kenji Kurosaki (instruktorzy Kyokushin) przestudiowali boks tajski i opracowali nowy sport, łączący obie sztuki walki, który Noguchi nazwał „kick-boxingiem”.
Do Polski kickboxing trafił w latach 80. XX w. Popularyzatorem tej dyscypliny w naszym państwie był Andrzej Palacz (obecny prezes Polskiego Związku Kickboxingu). W roku 1981 zorganizowano pierwsze mistrzostwa Polski w karate wszechstylowym (kickboxingu). Polski Związek Kickboxingu zarejestrowano 7 lipca 1989 roku (PZKB) pierwszym prezesem został Marek Frysz.
Lata 90. XX w. i późniejsze, to okres dynamicznego rozwoju kickboxingu, gdzie reprezentanci Polski regularnie zdobywają medale na różnych imprezach sportowych.
Charakterystyka
W kickboxingu występuje 10 stopni uczniowskich, następnie stopnie mistrzowskie. Zdobycie każdego z nich możliwe jest po zdaniu odpowiedniego egzaminu.
Walki kickbokserskie odbywają się w kilku formułach:
1. Light kick: walka ciągła z kopnięciami od uda w górę oraz ograniczoną siłą uderzeń. Walka odbywa się na ringu, parkiecie lub tatami (macie).
2. Light contact: walka ciągła w której zawodnicy muszą wykazać się umiejętnością walki technicznej; ograniczona siła uderzeń. Walka odbywa się na ringu, parkiecie lub tatami.
3. Semi contact: nastawiony głównie na szybkość zawodników. Walka jest przerywana i punktowana po każdym czystym trafieniu przeciwnika z ograniczoną siłą. Walka odbywa się na tatami, wyjątkowo na ringu.
4. K-1: dozwolone są wszelkie techniki bokserskie, obrotowe uderzenia pięścią, kopnięcia oraz ciosy kolanami z pełną siłą, bez względu na wysokość. Nie wolno uderzać łokciem. Walka odbywa się na ringu.
5. Low kick: dozwolone wszystkie techniki bokserskie oraz kopnięcia do wysokości głowy wraz z charakterystycznym dla tej formuły kopnięciem na udo (ang. low kick), nie występuje minimalna liczby kopnięć na rundę, nie wolno uderzać kolanem ani łokciem. Nieograniczona moc uderzenia. Walka odbywa się na ringu.
6. Full contact: dozwolone są wszystkie techniki nożne i bokserskie zadawane powyżej pasa. Wyjątkiem są  podcięcia,  pod warunkiem, że stopa podcinającego kopie poniżej kostki podcinanego. Regulamin WAKO wymaga co najmniej 6 kopnięć na rundę. Określa również algorytm odejmowania punktów za brakujące kopnięcia. Uderzenia zadaje się z pełną siłą. Podcięcie musi mieć na celu pozbawienie przeciwnika równowagi, ale nie zadanie bólu. Nie wolno uderzać kolanem ani łokciem. Walka odbywa się na ringu bokserskim pod okiem sędziego ringowego i sędziów punktowych. Składa się z rund (3×2 minuty). Przerwa między rundami 1 minuta.
Werdykty
1. Nokaut (K.O.) – gdy zawodnik po prawidłowo wyprowadzonym ciosie nie jest w stanie przyjąć postawy po 8 sek. i nie jest zdolny do walki po 10 sek.
2. Na punkty – gdy walka zakończyła się w regulaminowym czasie,
3. RSC (niezdolność zawodnika do kontynuowania walki):
– sędzia przerywa walkę po trzykrotnym liczeniu zawodnika w ciągu walki,
– sędzia przerywa walkę przy widocznej przewadze jednego z zawodników, gdy kontynuacja starcia może zagrażać zdrowiu drugiego zawodnika,
– z powodu kontuzji zawodnika gdy winny jest poszkodowany, a drugi nie przekroczył przepisów,
4. Poddanie walki – zawodnik może się poddać w dowolnym momencie podnosząc rękę i oświadczając swoją wolę. Może też go poddać sekundant rzucając ręcznik na ring,
5. Walkower (W.O.) – po trzykrotnym wyczytaniu w ciągu 2 minut zawodnik nie stawia się na ringu.
6. Dyskwalifikacja (DISQ) – rażące, ciągłe łamanie regulaminu, niesportowe zachowanie, spowodowanie kontuzji przeciwnika wskutek niedozwolonej akcji.
mat. KPPSP w TL